Όρια είναι τα σύνορα του «πρέπει, με το δεν πρέπει» «του επιτρέπεται , με το δεν επιτρέπεται»
Οι περισσότεροι γονείς συμφωνούν ότι τα όρια είναι σημαντικά, αλλά δυσκολεύονται να τα θέσουν, γιατί φοβούνται μήπως «χάσουν» την αγάπη του παιδιού τους.
Για να μπορεί ένα παιδί να ακολουθεί και να σέβεται τους κανόνες μιας οικογένειας χρειάζεται να εκπαιδευτεί.
Τα όρια θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα και σαφή, να συμβαδίζουν με το στάδιο ανάπτυξης του παιδιού και να διαφοροποιούνται ανάλογα με την ηλικία του.
Είναι καθήκον των γονιών να θέτουν όρια.
Όταν εκείνοι δεν αναλαμβάνουν αυτό το καθήκον, τα παιδιά θα απαιτήσουν τα όρια με τον τρόπο τους. Θα προκαλέσουν συγκρούσεις για να τραβήξουν την προσοχή τους, μέχρι να εκπληρώσουν επιτέλους οι γονείς τα παιδαγωγικά τους καθήκοντα.
Τα όρια δίνουν ασφάλεια και προσανατολισμό στο παιδί. Προσφέρουν υποστήριξη και προστασία. Έτσι το παιδί αναλαμβάνει ευθύνες, παίρνει πρωτοβουλίες και λύνει προβλήματα.
Γίνεται ανεξάρτητο. Αποκτά αίσθηση της μοναδικότητάς του. Μαθαίνει να σέβεται τον εαυτό του, επομένως και τους άλλους.
Τα ξεκάθαρα όρια κάνουν τα παιδιά να νιώθουν πως ανήκουν σε μία ομάδα ανθρώπων, σε μία οικογένεια( κι αργότερα σε ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο).
Ένα παιδί που έχει μάθει να τηρεί τα όρια, δεν θα επιτρέψει εύκολα να καταπατήσουν τα δικά του. Αυτό από μόνο του αποτελεί σημαντικό εφόδιο για τη μετέπειτα ζωή του.
Όταν δεν υπάρχουν όρια στη διαπαιδαγώγηση, τα παιδιά αισθάνονται μόνα τους, εγκαταλειμμένα.
Χωρίς όρια είναι αδύνατο να αποκτήσει κάποιος προσωπική ταυτότητα, αυτονομία και ανεξαρτησία.
Οι γονείς πρέπει να γίνονται οι ίδιοι πρότυπα της συμπεριφοράς που θέλουν να έχει το παιδί τους.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να έχει το παιδί από πολύ νωρίς την εμπειρία των ορίων. Με την προϋπόθεση , βέβαια, ότι υπάρχει μία συναισθηματικά σταθερή σχέση με τους γονείς και το παιδί. Μια σχέση που χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια και “σαφείς κανόνες”.
