Έχεις προσέξει ποτέ πώς παρατηρεί τον κόσμο γύρω του ένα μικρό παιδάκι;
Πώς στέκεται και θαυμάζει ένα λουλούδι;
Έχεις προσέξει πώς ένα παιδάκι μαζεύει από κάτω ένα ταπεινό βότσαλο; Πώς το κρατάει στη χούφτα του και το παρατηρεί στην παραμικρή του λεπτομέρεια;
Το πώς βλέπουν τα παιδιά τον κόσμο, καινούργιο, γεμάτο νέες πληροφορίες και θαυμαστά πράγματα είναι ο τρόπος που θα έπρεπε να τον βλέπουν και οι ενήλικες!
Στα μάτια του μικρού παιδιού, του αρχάριου, όλα φαντάζουν καινούργια και γεμάτα πιθανότητες.
Στο νου του ενήλικα ή του ειδήμονα όλα είναι γνωστά και προκαθορισμένα.
Η ανοιχτή στάση σκέψης, η έλλειψη κυνισμού, η ικανότητα να βλέπει κανείς πολλές και διαφορετικές πλευρές του ίδιου αντικειμένου ή της κατάστασης, όλα αυτά καλλιεργούν τη δημιουργικότητα και την ευφυία.
Χωρίς ταμπέλες και προκαταλήψεις είσαι ανοιχτή/ός στην πρό(σ)κληση της στιγμής κι έτσι μπορείς να σκεφτείς έξω από τα «κουτάκια» και την πεπατημένη.
Ο νους του αρχάριου:
– Ένα βήμα τη φορά
– Μην αφήνεις τα λάθη σου να σε καταβάλουν – αν πέσεις σήκω
– Μην κρίνεις εκ των προτέρων
– Άφησε τα «πρέπει» στην άκρη
– Αποδέξου την εμπειρία σου και αναζήτησε το νόημά της
– Σταμάτησε να παριστάνεις ότι τα ξέρεις όλα
– Μην κάνεις πράγματα με τον αυτόματο πιλότο – απόλαυσε τη στιγμή
– Μη φοβάσαι την αποτυχία – προσπάθησε και δοκίμασε –μάθε από τα λάθη σου
– Καλλιέργησε την έμφυτη περιέργειά σου
– Κάνε ερωτήσεις κι εκτίμησε τη σημασία τους – μην επικεντρώνεσαι μόνο στις απαντήσεις
