Όπως η σωματική τιμωρία, έτσι και το να μιλάτε υπερβολικά οργισμένα στο παιδί σας έχει παρενέργειες με μακροπρόθεσμα αρνητικές συνέπειες για την ανάπτυξή του.
Ο πόνος της λεκτικής βίας είναι εξίσου ίδιος με της σωματικής βίας. Πονάει, αφήνει σημάδια και πληγώνει. Η λεκτική κακοποίηση είναι μία αρκετά παραμελημένη έννοια της παιδικής κακοποίησης. Έχει σημαντικές επιπτώσεις κυρίως στο συναισθηματικό κομμάτι του ψυχισμού του παιδιού.
Όταν τιμωρείτε το παιδί σας για κάποια αταξία του, δεν χρειάζεται να το βρίζετε («Είσαι πολύ βλάκας»), να το ειρωνεύεστε ( «Χα.., πολύ καλή ιδέα»), να το εξευτελίζετε (« Δεν το πιστεύω ότι μεγάλωσα ένα τόσο άθλιο παιδί»), ή να το κατηγορείτε («Πάντα μου κάνεις τη ζωή δύσκολη»).
Όλα τα παραπάνω τρομάζουν το παιδί, το γεμίζουν ενοχές, το ταπεινώνουν. Έτσι το αποτέλεσμα είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση του παιδιού, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η απόσυρση, τα ξεσπάσματα θυμού, η επιθετικότητα, η έλλειψη εμπιστοσύνης και κοινωνικών δεξιοτήτων.
Όταν κάποιος μας φωνάζει, συχνά ταραζόμαστε τόσο πολύ συναισθηματικά, ώστε δε μπορούμε να δώσουμε προσοχή στο περιεχόμενο αυτών που μας λέει. Το ίδιο ισχύει και για το παιδί σας όταν του φωνάζετε.
Ένας καλός τρόπος για να αποφεύγετε τις σκληρές λεκτικές τιμωρίες είναι να επικεντρώνετε τα σχόλιά σας στη συμπεριφορά του παιδιού και όχι στο ίδιο το παιδί. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να πείτε «Δεν ανέχομαι αυτό που έκανες» από το να πείτε «Δεν σε αντέχω».
Ένας άλλος τρόπος είναι να επικεντρώνετε την προσοχή σας στη συγκεκριμένη συμπεριφορά, χωρίς να κάνετε γενικεύσεις. Είναι προτιμότερο να πείτε: «Αυτό που έκανες ήταν λάθος» και όχι «Τίποτα δεν κάνεις σωστά».
Τέλος σκεφτείτε τι θέλετε να πείτε προτού μιλήσετε. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και επιλέξτε προσεκτικά τα λόγια σας. Να προσέχετε αυτά που λέτε, καθώς και πώς τα λέτε.