Οι ανεκτικοί γονείς φοβούνται να υποστηρίξουν ανοιχτά τα πιστεύω τους.
Αποφεύγουν τη σύγκρουση με κάθε τρόπο. Οι γονείς αυτοί συνήθως αισθάνονται αδύναμοι στη σχέση τους με τον έφηβο. Πιστεύουν ότι η αρνητική και επαναστατική εφηβική συμπεριφορά είναι αναπόφευκτη.
Πολλοί ενήλικες έχουν πικρές αναμνήσεις από την ατμόσφαιρα όπου μεγάλωσαν, που ήταν φορτωμένη με απαγορεύσεις και τιμωρίες. Γονείς με τέτοιες εμπειρίες μπορεί να πιστεύουν ότι, με το να θέσουν όρια και πλαίσια μπορεί να βλάψουν την ανάπτυξη του εφήβου τους.
Η πείρα όμως μας λέει ότι, οι έφηβοι θεωρούν σαν εκδήλωση ενδιαφέροντος τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις που επιβάλλουν οι γονείς τους.
Πολλές φορές οι έφηβοι εκλαμβάνουν την ανεκτικότητα σαν αδυναμία. Αποτελεί σίγουρα για αυτούς μία πρόκληση και μία ενθάρρυνση για αρνητική συμπεριφορά.
Η ανεκτικότητα αφαιρεί από τους γονείς και από τον έφηβο την έννοια του σεβασμού.
Η συμπεριφορά αυτή αντιμετωπίζει τους εφήβους σαν ανεξέλεγκτα και μη συνεργάσιμα μέλη της οικογένειας, γεγονός που μειώνει την αυτοεκτίμησή τους.
Οι δε γονείς εμφανίζονται σαν να είναι ανίκανοι και να μη μπορούν να κατευθύνουν και να διατηρήσουν την ενότητα της οικογένειας.
Είναι, λοιπόν, εμφανές ότι η ανεκτικότητα των γονιών βοηθάει στην έλλειψη σεβασμού , στην αποθάρρυνση των εφήβων και υποθάλπτει την επανάσταση. Είναι ένας φαύλος κύκλος που μπορεί να προκαλέσει διάλυση μέσα στην οικογένεια.
